Η Άννυ είναι ένα μιούζικαλ που έχει γίνει μια άρτια ταινία. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το ελληνικό ανέβασμά του από την κ. Μαρσέλλου. Το έργο πραγματεύεται πολλά πράγματα και κυρίως την αγάπη ενός σκληρού ανθρώπου για ένα μικρό κοριτσάκι. Επίσης πραγματεύεται την κακομεταχείριση των παιδιών στα ορφανοτροφεία, την τάση των ανθρώπων για εύκολο κέρδος, αλλά και την δύναμη που έχει ένας αθώος άνθρωπος-το παιδί στην προκειμένη- να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις. Τα περισσότερα από αυτά δεν τα είδαμε. Η κ. Μαρσέλλου, ως σκηνοθέτης του έργου επέλεξε να τονίσει πάρα πολύ το περιβάλλον μέσα στο οποίο υπάρχουν όλα αυτά που αναφέραμε, δηλαδή την οικονομική ύφεση (κραχ)-και όχι «κατάθλιψη»- του 1929 της Αμερικής. Βεβαίως είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του έργου, αλλά είναι μόνο ένα στοιχείο. Δεν είναι δυνατό να τονίζεται τόσο πολύ, σε σημείο που τρομάζει.
Σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια παρένθεση και να τονίσουμε για πολλοστή φορά την μη αναγκαιότητα του εξώστη σε παραστάσεις του μεγάρου μουσικής Θεσσαλονίκης. Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται σε θεατρικές παραστάσεις γιατί έχει καλή ορατότητα, ούτε ακουστική. Αναφερόμαστε στην αίθουσα «φίλων μουσικής», γιατί η αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης» είναι άρτια τεχνικά.
Συνεχίζοντας στα της παράστασης του «Άννυ» πρέπει να αναφέρουμε την υπερπροσπάθεια των μικρών κοριτσιών-είδαμε την ομάδα με τις δεσποινίδες Μούντη, Χατζηδήμα, Χαλβατζιδάκη, Μαστροδούκα, Αγγελοπούλου και Ρουμελιώτη- που υποδύονται τις έξι ορφανές του ορφανοτροφείου. Είναι έξι ταλαντούχες μικρούλες που δίνουν όλο τους τον εαυτό, ιδίως στο χορευτικό της δεύτερης πράξης που καταχειροκροτούνται. Η πρωταγωνίστρια, δεσποινίς Δανάη Βασιλοπούλου, της μιας διανομής που παρακολουθήσαμε εμείς, ήταν πολύ καλή, αλλά δυστυχώς –και φυσικά δεν φταίει το παιδί- στο τραγούδι «Αύριο» έχει κάποια προβλήματα στην κορώνα, κάτι που θα πρέπει να διορθωθεί από τον δάσκαλο μουσικής, κ. Γιάννη Αντωνόπουλο. Κατά τα άλλα η ερμηνεία της είναι πολύ καλή και πολύ φυσική. Μπράβο της!
Όσον αφορά στους έτερους πρωταγωνιστές, πολύ μεγάλη εντύπωση προκάλεσε η εμφάνιση του κ. Αγγέλου, γιατί δεν τον είχαμε απολαύσει ξανά σε μιούζικαλ. Η ερμηνεία του στην πρόζα είναι εξαίσια. Παίζει με μέτρο, χωρίς να υπολείπεται σε μπρίο. Ο χορός και το τραγούδι του είναι καταπληκτικά. Είναι ένας άριστος ηθοποιός του μιούζικαλ στην Ελλάδα. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον κ. Χατζηγιάννη ο οποίος μας εξέπληξε μεν με την απόφασή του να γίνει ηθοποιός, όχι και τόσο ευχάριστα δε. Παίζει αρκετά φυσικά αλλά δεν απογειώνει τον ρόλο, ο οποίος δεν του ταιριάζει ηλικιακά. Δεν βλέπεις πουθενά την δύναμη του δισεκατομυριούχου Ουόρμπαξ, αλλά νομίζεις ότι σου έστειλε τον γιο του να τα πει γιατί δεν ευκαιρούσε ο ίδιος από τις πολλές δουλειές. Ο ρόλος αυτός έχει συναισθηματικές διακυμάνσεις, χρειάζεται υποκριτική πείρα για να δεις την μετατροπή του σκληρού και άτεγκτου δισεκατομμυριούχου σε έναν άνθρωπο γλυκό που ενώ πριν αγαπούσε μόνο τα λεφτά του, τώρα λιώνει μπροστά σε ένα κοριτσάκι έντεκα χρονών.
Η κ. Παπακωνσταντίνου έδωσε αρκετά στοιχεία του ταλέντου της. Ήταν λίγο συγκρατημένη στην πρεμιέρα, ίσως να νιώσει πιο άνετα στις επόμενες παραστάσεις. Είναι αρκετά αστεία και πολύ καλή στα χορευτικά με τους κ. Αγγέλου και Πηλιχού. Η τελευταία έχει να δώσει περισσότερα στο μέλλον, καθώς αυτός ο ρόλος της Λίλυ δεν προσφέρεται για να αναδείξει το υποκριτικό της ταλέντο. Εντούτοις ήταν πολύ καλή στα χορευτικά μέρη του ρόλου.
Τέλος, η κ. Παπουτσάκη δεν ήταν ο εαυτός της στην πρεμιέρα. Έπαιζε μηχανικά και δεν ήταν αρκετά συγκεντρωμένη. Σίγουρα έχει πολλές υποκριτικές δυνατότητες που δεν φαίνονται πολύ σε αυτό το έργο, εκτός από το τραγούδι της που είναι το κάτι άλλο. Τραγουδάει πολύ καλά, λυρικά θα λέγαμε.
Η σκηνοθεσία της κ. Μαρσέλλου, όσον αφορά στη διδασκαλία των ηθοποιών αρκέστηκε στους παιδικούς ρόλους. Όσον αφορά στο γενικό «ανέβασμα» του έργου είχε αρκετή φαντασία.
Τα σκηνικά της κ. Ασβεστά ήταν περίτεχνα. Τα κοστούμια της κ. Κοκκορού είχαν αρκετό γούστο.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήταν καλοί, ιδίως ο κύριος που υποδυόταν τον Ρούσβελτ και η κυρία που υποδυόταν τη γραμματέα του. Πολύ ωραίες φωνές.
Τελειώνουμε με μια παρατήρηση. Σεβόμαστε την κούραση των ηθοποιών, αλλά επειδή πρόκειται για παιδιά θα ήταν καλό να δέχονται κόσμο στα καμαρίνια μετά την παράσταση. Η αγάπη του κόσμου είναι σημαντική.
Το «Άννυ» “ανεβαίνει” για 10 παραστάσεις
στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης 28-29/3 και 4-6/4.
Ε.Β.
30/3/14
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ