Το ασχημόπαπο
Το ασχημόπαπο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν γράφτηκε τον 19ο αιώνα κι όμως είναι δυστυχώς ακόμη επίκαιρο. Είναι ένα απλό παραμύθι με πολλά νοήματα τα οποία αντιλαμβάνονται τα παιδιά κυρίως υποσυνείδητα, καθώς συνήθως το βλέπουν στο θέατρο μικρές ηλικίες. Η παράσταση που σκηνοθέτησε ο κύριος Αδάμης είναι απλή και κατανοητή χωρίς πολλά τερτίπια και εφφέ που συνηθίζονται τώρα τελευταία στο παιδικό θέατρο. Βασίζεται κυρίως στις ερμηνείες των ηθοποιών που ομολογουμένως δίνουν τα πάντα πάνω στη σκηνή, χωρίς να φείδονται κόπου, καθώς ο κόπος είναι πολύ έντονος στις παιδικές παραστάσεις, όπου η προσοχή του παιδιού πάρα πολύ εύκολα μπορεί να αποσπαστεί και γίνεται και σε αυτήν την παράσταση, αλλά σε όχι και τόσο μεγάλη κλίμακα.
Καλός ο κύριος Άρης Βέβης ως ασχημόπαπο και γενικά πολύ καλές οι ερμηνείες των ηθοποιών που δεν είναι ασήμαντες στο παιδικό θέατρο όπως μερικοί νομίζουν, καθώς τα παιδιά αντιλαμβάνονται το καλό θέατρο. Όμως τα σκηνικά και τα κοστούμια των μαγικών σβουρών ήταν πολύ απλά, σχεδόν ανύπαρκτα. Ίσως θα πρέπει να δωθεί λίγη περισσότερη προσοχή σε αυτό το τμήμα της παραστασης. Όσον αφορά στη μουσική, η επιλογή του Μότσαρτ ήταν καταλυτική γιατί δημιουργεί ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Οι φωτισμοί του κ.Κεχαγιά ήταν πολύ σωστοί και έσωζαν κάπως την απουσία σκηνικών. Το τραγούδι του κ. Κεραμάρη που τραγουδάει ο πρωταγωνιστής στο τέλος της παράστασης ταιριάζει με την υπόλοιπη μουσική, αλλά είναι κάπως μελαγχολικό για παιδική παράσταση, παρόλο που έχει πολύ ωραία μελωδία. Το ασχημόπαπο θα παίζεται στο θέατρο Αριστοτέλειον Θεσσαλονίκης τη σαιζόν 2014-15
22/9/14
Ε.Β.