http://www.greekfestival.gr/gr/newsitem305-anakoinwthike-to-programma-toy-festibal-athinwn-kai-epidavroy-----.htm
www.greekfestival.gr
Το θέατρο στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2015
1955-2015: Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου γιορτάζει την επέτειο εξήντα δημιουργικών χρόνων
και, ως ζωντανός οργανισμός που συνδιαλέγεται με την κοινωνία, συνεχίζει τη δράση του, ενώ ταυτόχρονα αλλάζει.
Για τέσσερις δεκαετίες το Φεστιβάλ Αθηνών είχε ταυτιστεί με το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Ένα νέο κεφάλαιο για τη θεατρική τέχνη αποτέλεσε, πριν από εννέα χρόνια, το άνοιγμα του Φεστιβάλ και σε άλλους χώρους, καθώς το υπέροχο ρωμαϊκό οικοδόμημα κάτω από την Ακρόπολη έθετε εκ των πραγμάτων δεσμευτικούς όρους στα σύγχρονα εγχειρήματα. Η καρδιά των θεατρικών παραστάσεων χτυπά και φέτος στην Πειραιώς 260, ενώ παράλληλα τα θεάματα απλώνονται στο Ηρώδειο, στο Λύκειο του Αριστοτέλη και σε άλλα σημεία μέσα στην πόλη.
Το θέατρο σημειώνει δυναμική παρουσία με σημαντικές ξένες μετακλήσεις, αλλά και ελληνικές παραγωγές καταξιωμένων και νεότερων καλλιτεχνών. Σκηνοθέτες και σχήματα διεθνούς εμβέλειας, όπως ο Ρομέο Καστελλούτσι με τη Societas Raffaello Sanzio και ο Τόμας Όστερμαγερ με τη Shaubuchne, που πρωτογνωρίσαμε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, επανέρχονται με νέες δημιουργίες. Θίασοι όπως οι She She Pop από το Βερολίνο, το Young Jean Lee’s Theater από τη Νέα Υόρκη, το Baxter Theatre από τη Νότιο Αφρική, οι Γάλλοι Φρανσουά Τανγκύ και Νταβίντ Μαμπούς εμφανίζονται για πρώτη φορά, ενώ το New Riga Theatre από τη Λετονία παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη ένα ρωσικό έργο. Παράλληλα,το Φεστιβάλ παραμένει ένας τόπος ανοιχτός στο απρόβλεπτο, ρίχνοντας βάρος στην πρωτότυπη δημιουργία, με αναθέσεις σε ελληνικά σχήματα, με Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες.
Παρά τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες γίνεται προσπάθεια να εκπροσωπηθούν όσο το δυνατόν πε-
ρισσότερες τάσεις. Προσεγγίσεις της αρχαιοελληνικής τραγωδίας –που λαμβάνουν χώρα όχι μόνο
στην Επίδαυρο, αλλά και σε κλειστές αθηναϊκές αίθουσες–, νέες αναγνώσεις ευρωπαίων κλασικών,
νέα ελληνικά έργα, μεταδραματικές παραστάσεις «επινοημένου» θεάτρου, θέατρο του δρόμου.
Το βήμα σε νέους καλλιτέχνες αποτελεί βασική προϋπόθεση: πέντε σκηνοθέτες συμμετέχουν για πρώτη φορά, ενώ άλλοι ξαναδοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην Αθήνα, στο Φεστιβάλ Επιδαύρου και στη μικρή Επίδαυρο. Ιδιαίτερη θέση στη φετινή διοργάνωση έχουν οι γυναικείες παρουσίες: σκηνοθέτριες,
συγγραφείς, ηθοποιοί. Παράλληλα, η σύνδεση του Φεστιβάλ με τα μεγάλα ζητήματα της κοινωνίας
υπαγόρευσε την ένταξη παραστάσεων που πραγματεύονται θέματα όπως οι άστεγοι, οι πρόσφυγεςκαι
οι μετανάστες, ενώ το Τροχόσπιτο θα συναντήσει τους θεατές μέσα στην πόλη.
Ποικίλες θεματικές, διαφορετικές σκηνικές εκδοχές, προτείνουν ένα καλειδοσκόπιο από αντιλήψεις,
συγκινήσεις και όψεις του κόσμου.
Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου σημαντικοί καλλιτέχνες θα αναμετρηθούν με το αρχαίο δράμα, ενώ η ελ-
ληνο-ιαπωνική συμπαραγωγή της ομηρικής Νέκυιας από το θέατρο Νο θα αποτελέσει μια γέφυρα ανά-
μεσα στους δύο πολιτισμούς.
ΘΕΑΤΡΟ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΙΚΙοΣ
Πάπισσα Ιωάννα
Σκηνοθέτης που δεν χρειάζεται συστάσεις, ο Δημήτρης Μαυρίκιος ανοίγει φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών
ολοκληρώνοντας την περσινή παράσταση εν εξελίξει του θεατρικού έργου του που βασίζεται στην Πάπισσα Ιωάννα (1866) του Εμμανουήλ Ροΐδη, καθώς και στη σχέση του συγγραφέα με τη μητέρα του.
Η συγκλονιστική βιογραφία της Χιώτισσας αρχοντοπούλας Κορνηλίας Ροδοκανάκη μοιάζει να προ-
σφέρει υλικό στις περιπέτειες της θρυλικής πάπισσας του Μεσαίωνα.
Η μητέρα του Εμμανουήλ Ροΐδη –η μοναδική γυναίκα με την οποία ο δημιουργός της Πάπισσας μοι-
ράστηκε στενά τη ζωή του, μένοντας άγαμος πλάι της μέχρι τον θάνατό του– αρραβωνιάστηκε δυο
φορές μέχρι τα οχτώ της χρόνια, έζησε την καταστροφή της Χίου, φυλακίστηκε, είδε τον πατέρα της
κρεμασμένο, πουλήθηκε σκλάβα, έγινε η βοσκοπούλα Αϊσέ στα βάθη της Τουρκίας... Πριν κλειστεί,
έφηβη, σε χαρέμι, κάποιος την αναγνώρισε και συγγενείς την αγόρασαν πανάκριβα. Στα παλάτια τους
στην Ιταλία μορφώθηκε, έπαιξε στο θέατρο, χόρεψε στην αγκαλιά του βασιλιά.
Η Ιωάννα, πάλι, η μοναδική μυθιστορηματική ηρωίδα του Ροΐδη, είναι ένα κορίτσι με εξίσου σκληρά
παιδικά χρόνια, που κατορθώνει να αναρριχηθεί μέχρι το ύψιστο εκκλησιαστικό αξίωμα.
Ζωή και έργο του Ροΐδη καθορίζονται δυναμικά από τις δυο αυτές μορφές, που σχεδόν μονοπωλούν
το γυναικείο σύμπαν του, αλλά και καθρεφτίζονται η μια μέσα στην άλλη, σε περιοχές της διανοίας
που του είναι ιδιαίτερα προσφιλείς: εκεί όπου πραγματικότητα και μυθοπλασία ενώνονται αρμονικά,
χωρίς σύνορα διακριτά μεταξύ τους.
[31 ΜΑΪΟΥ, 1 & 2 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΧΑΡΗΣ ΦΡΑΓΚοΥΛΗΣ
Ο Άρντεν από το Φέβερσαμ
Ανωνύμου
Με φόντο την ελισαβετιανή εποχή, το κείμενο αυτό θα μπορούσε να θυμίζει σενάριο του Χίτσκοκ ή
του Ταραντίνο. Έργο αγνώστου συγγραφέα (1592), που κατά καιρούς αποδόθηκε στον Σαίξπηρ, στον
Μάρλοου ή στον Τόμας Κυντ, μνημονεύεται από τον Αρτώ στο Θέατρο της σκληρότητας. Βίαιο, μυ-
στηριώδες και άκρως αποκαλυπτικό των ανθρωπίνων παθών, μεταφέρει στο θεατρικό σανίδι το πραγ-
ματικό γεγονός της στυγερής δολοφονίας του Τόμας Άρντεν, πρώην δημάρχου του Φέβερσαμ, από
την άπιστη σύζυγό του Άλις. Πρόκληση για τους ηθοποιούς οι ανατροπές της δράσης και οι συναι-
σθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων, εμπνέουν έναν ξεχωριστό νεανικό θίασο να ζωντανέψει αυτή την
ιστορία έρωτα και πλεκτάνης στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο
ηθοποιός Χάρης Φραγκούλης που, παράλληλα με τις ερμηνευτικές επιδόσεις του, ανοίγεται με επιτυχία
στον χώρο της σκηνοθεσίας.
Συμπαραγωγή με το Θέατρο οδού Κυκλάδων.
[2 - 11 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ]
οΜΑΔΑ STaTioN aTheNS
Είμαστε οι Πέρσες!
της Γιολάντας Μαρκοπούλου
ο Χασάν, ο Τζαβάντ, ο Ρεζά, ο Χαλίλ, ο Αϊντίμ και ο Λευτέρη είναι οι Πέρσες!
οι Πέρσες του Αισχύλου δίνουν την αφορμή σε μια ομάδα προσφύγων από το Αφγανιστάν, το Πακι-
στάν και το Μπαγκλαντές να μπουν σε ένα χορικό πολεμιστών και να μοιραστούν προσωπικές τους
μάχες, από τη σύγχρονη ιστορία. Μια παράσταση ντοκουμέντο.
Με τους Chaljl ali Zada, Ramzan Mohammad, Javad Rezai, hossain amiri, aidim Joyimal, Reza
Mohammadi.
Το Station athens είναι ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι θεάτρου, βίντεο, φωτογραφίας και εικαστικών για νέους μετανάστες και πρό-
σφυγες, με βάση τις μεθόδους art therapy, που δημιουργήθηκε και λειτουργεί τα τελευταία 5 χρόνια από την ΜΚο ΑΜΑΚΑ και το
ΣΥΝΕΡΓΕΙο, με εμψυχώτρια τη Γιολάντα Μαρκοπούλου.
[3 & 4 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΒΙΚΤΩΡ ΑΡΔΙΤΤΗΣ
TEXTILEN
της Μαρίας Ευσταθιάδη
«Το TEXTILEN είναι ένα έργο πάνω στην αποσύνθεση μιας πλούσιας αστικής οικογένειας στη σημερινή
Ελλάδα», σύμφωνα με την ίδια τη συγγραφέα. «Η Μαρία Ευσταθιάδη αφουγκράζεται τις σύγχρονες
σκηνικές αναζητήσεις και “στέλνει” στη σκηνή μια απροσδόκητα μεγάλη φόρμα, όπου η ισχυρή γραφή
συνυπάρχει με το χοροθέατρο, και ο ελλειπτικός ρεαλισμός με το μελόδραμα», εξηγεί ο εκλεκτικός
στις συνεργασίες του σκηνοθέτης Βίκτωρ Αρδίττης. «Στο TEXTILEN τρεις γενιές είναι συνεχώς επί σκη-
νής: φαντάσματα και σκιές, με χιούμορ και ενάργεια. Εδώ το βίαιο και σκοτεινό οικογενειακό μυθιστό-
ρημα γίνεται ένα μεγάλο μωσαϊκό στιγμών από τη διαδρομή της αστικής τάξης στον εικοστό αιώνα. Το
μεγάλο αθηναϊκό σπίτι, οι υπηρέτριες, τα κρυμμένα πάθη και μυστικά, τα βραδινά φορέματα, τα παιδικά
τραγουδάκια προτείνουν μια χορογραφία που μετατρέπει τη σκηνή σε οθόνη των αναμνήσεων».
[9 & 10 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
BaXTeR TheaTRe CeNTeR
Δεσποινίς Τζούλια
του Αύγουστου Στρίντμπεργκ
Το Φεστιβάλ Αθηνών συστήνειγια πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό έναν ξεχωριστό νοτιοφρικανικό
θίασο, με μια άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση.
Το πολύκροτο έργο του Στρίντμπεργκ (1888), που προκάλεσε σκάνδαλο στην εποχή του, εστιάζει στη
σαρκοβόρα πάλη ανάμεσα σε δύο κοινωνικές τάξεις, δύο φύλα και δύο ψυχισμούς. Με την ωμότητα
του σκλάβου και την κρύα καρδιά του κυρίαρχου. Μέσα από ποιες εμπειρίες και σκέψεις, εικόνες και
συναισθήματα αυτός ο θίασος, που αποτελείται από μια λευκή και δύο μαύρους ηθοποιούς, θα ερμη-
νεύσει την «ωμότητα του σκλάβου» και τη συντριβή της κόρης του κόμη;
[11, 12 & 13 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
NeW RiGa TheaTRe - ΑΛΒΙΣ ΧΕΡΜΑΝΙΣ
Σόνια
της Tatiana Tοlstaya
Με μια παράσταση πανέξυπνη και σπαρακτική έρχεται στην Πειραιώς 260 ο Άλβις Χερμάνις, ο Λετονός
σκηνοθέτης που έχει αποσπάσει την τελευταία δεκαετία τη διεθνή αναγνώριση. Διευθυντής και σκηνο-
θέτης του Νέου Θεάτρου της Ρίγας, ενός κρατικού θεατρικού οργανισμού με μόνιμο θίασο είκοσι
πέντε ηθοποιών, έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες και με σημαντικούς ευρωπαϊκούς θεατρικούς
φορείς. Η προσωπική αισθητική του χαρακτηρίζεται από τον συγκερασμό δύο αλληλοσυγκρουόμενων
σκηνικών αντιλήψεων: δομικά, αφαιρετικά στοιχεία της γερμανικής παράδοσης αφενός, το παιγνιώδες,
αυθόρμητο και μεστό παίξιμο της ρωσικής σχολής αφετέρου.
Το έργο της Tatiana Tοlstaya (με το βαρύ επίθετο των Τολστόι) τοποθετείται στο Λένινγκραντ, σε έναν
εσωτερικό χώρο με ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’40. Ένας άντρας ηθοποιός ερμηνεύει μοναδικά τη
μοναχική Σόνια, που ετοιμάζει γλυκά και φροντίζει ανελλιπώς τα φυτά της, αντιμετωπίζοντας με θετική
διάθεση τα βάρη της ύπαρξης και τα στραβά της κοινωνίας. Μέσα από την καθημερινότητα και τα όνειρα
αυτής της ρομαντικής και αξιολάτρευτης γυναίκας, που περιμένει τον πρίγκιπά της, αναδεικνύεται το με-
γαλείο των ανώνυμων ηρώων και ηρωίδων της διπλανής πόρτας.
[16, 17 & 18 ΙΟΥNΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΣΑοΥΜΠΥΝΕ - ΤοΜΑΣ οΣΤΕΡΜΑΓΕΡ
Μικρές aλεπούδες
της Λίλλιαν Χέλλμαν
Κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης θεατρικής σκηνής και φίλος της Ελλάδας και του Φεστιβάλ
Αθηνών, ο Τόμας οστερμάγερ δίνει το «παρών» στην Πειραιώς 260 με τις Μικρές αλεπούδες (1941)
της Λίλλιαν Χέλλμαν από το διεθνούς φήμης βερολινέζικο θέατρο Σαουμπύνε.
Το γνωστό έργο της Αμερικανίδας συγγραφέως και κοινωνικής ακτιβίστριας –που έμεινε στην ιστορία
και για τη γενναία στάση της μπροστά στη μακαρθική Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων, αρ-
νούμενη να καταδώσει κομουνιστές φίλους της–, μέσα από τις μηχανορραφίες μιας αδίστακτης αρι-
βίστριας, της πονηρής «μικρής αλεπούς» Ρεγγίνας Γκίντενς (που για το πλατύ κοινό ταυτίστηκε με την
Μπέττυ Νταίηβις στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου), εστιάζει στην απληστία μιας παρηκμα-
σμένης κοινωνίας, στην ταύτιση της ευτυχίας με το χρήμα.
Διακρίνοντας πάντα με ιδιαίτερη ευαισθησία τις αναλογίες ανάμεσα στον κόσμο του κειμένου και στη σύγ-
χρονη κοινωνική πραγματικότητα, ο Γερμανός σκηνοθέτης μεταφέρει τη δράση από τον αμερικανικό Νότο
των αρχών του περασμένου αιώνα στο εδώ και το τώρα. Το ρεαλιστικό σκηνοθετικό νυστέρι διαπερνά την
επιφάνεια των πραγμάτων για να αποκαλύψει, μέσα από τις έξοχες ερμηνείες των ηθοποιών, την εσωτερική
ζωή των προσώπων και την επίδραση του οικονομικού ανταγωνισμού στις ανθρώπινες συμπεριφορές.
[19, 20 & 21 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΒiΚοΣ ΝΑΧΜiΑΣ
Στροφοδίνες
ο τίτλος της παράστασης παραπέμπει στην αρχαία ελληνική λέξη στρόφιγξ και περιγράφει μεταφορικά
την παραληρηματική συμπεριφορά των ατόμων που φτάνουν σε έκσταση κατά την άσκηση της διαρκούς
επιτόπιας περιστροφής. Πρόκειται για μια τεχνική με βαθιές καταβολές μέσα στους αιώνες, που συ-
ναντάμε απεικονισμένη σε ανάγλυφα στα αρχαιοελληνικά Καβείρια μυστήρια, σε ασιατικά αγροτικά
δρώμενα, σε αμερικανικές προκολομβιανές τελετές. Κυρίως, βέβαια, αναδεικνύεται στη ζωντανή, μυ-
στική σούφικη παράδοση, με ιδρυτή του τάγματος των στροβιλιζόμενων δερβίσηδων τον Τζελαλουντίν
Ρουμί (1207-1275), τον άγιο-ποιητή του Ισλάμ. ο Βίκος Ναχμίας εντρυφά με αφοσίωση σε αυτό το τε-
ράστιο υλικό προς χρήση, προτείνοντας ένα θέαμα έρευνας που αφορά τον σύγχρονο θεατή, χωρίς να
απιστεί στις ρίζες της καταγωγής του.
Μουσική επιμέλεια Λάμπρος Πηγούνης.
[20, 21 & 22 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
YouNG JeaN Lee
Straight White Men
Κεντρική μορφή της νεοϋορκέζικης θεατρικής σκηνής, η Young Jean Lee έρχεται για πρώτη φορά στη
χώρα μας καλεσμένη του Φεστιβάλ Αθηνών. Η κορεατικής καταγωγής δραματουργός και σκηνοθέτρια
πραγματεύεται στα έργα της το ζήτημα της ταυτότητας, σε όλες τις όψεις του –εθνική, κοινωνική, σε-
ξουαλική–, αμφισβητώντας τις κυρίαρχες αξίες των σύγχρονων νεοφιλελεύθερων κοινωνιών.
Tι γίνεται όταν κάποια στιγμή χάνουμε το πιο μεγάλο μας προνόμιο: το να ξεχνούμε ότι είμαστε προνο-
μιούχοι; aυτή η αναπάντεχη ερώτηση βρίσκεται στην αφετηρία του Straight White Men, που εστιάζει
στο ανδρικό πρότυπο των δυτικών κοινωνιών:τoν λευκό, ετεροφυλόφιλο άντρα. Σαν μακρινός απόηχος
του έργου του Άρθουρ Μίλλερ Ο θάνατος του εμποράκου, με τις συγκρούσεις μιας οικογένειας της
λευκής μεσαίας τάξης στη μεταπολεμική Αμερική, η παράσταση της Young Jean Lee τοποθετεί στη
σκηνή μια αντίστοιχα τυπική, σύγχρονη αμερικανική οικογένεια: ένας πατέρας και τρεις γιοι σε έναν
ηθελημένα συμβατικό σκηνικό χώρο, με στολισμένο το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τι θα συμβεί όταν
ο ένας γιος αμφισβητήσει τις προσδοκίες που είχε γι’ αυτόν η οικογένεια;
Καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία της παράστασης παίζουν οι ερμηνείες των Scott Shepherd, Pete
Simpson, austin Pendleton και James Stanley.
[22, 23 & 24 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΘeΑΤΡο ΣΤοa
Μήδεια
του Μποστ
Πρόκειται για την περίφημη κωμωδία του Μποστ που το 1993, όταν πρωτοανέβηκε, την παρακολού-
θησαν 60.000 άτομα σε όλη την Ελλάδα – πρωτοφανής αριθμός για τα θεατρικά δεδομένα της εποχής.
Μετά από 20 χρόνια, επαναλαμβάνεται φέτος η εμβληματική αυτή παράσταση, και μάλιστα με τους
ίδιους συντελεστές. Στον ρόλο της Μήδειας η σπουδαία Λήδα Πρωτοψάλτη. Συμμετέχουν οι: Θανάσης
Παπαγεωργίου, Παύλος ορκόπουλος, Νίκη Χατζίδου, Ευδοκία Βουβατζή, Εύα Καμινάρη, και μια
ομάδα από νεότερα παιδιά.
Το καυστικό χιούμορ του Μποστ και η πικρή του σάτιρα αποκτούν σήμερα έναν εξαιρετικά επίκαιρο
χαρακτήρα. «Το χιούμορ, η σάτιρά του, το νυστέρι του κάνουν ακόμα καλά τη δουλειά τους. Κάθε εστία
πολιτισμού βοηθάει να αντεπεξέλθουμε ευκολότερα σε αυτή τη μαύρη εποχή που έχουμε καταδικαστεί
να ζούμε», υπογραμμίζουν στο θεατρικό τους σημείωμα οι συντελεστές του θεάτρου Στοά.
[26 & 27 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ]
ΡοΜeο ΚΑΣΤΕΛΛοYΤΣΙ - SoCieTaS RaffaeLLo SaNZio
Go down, Moses
To Φεστιβάλ Αθηνών καλωσορίζει για τρίτη φορά τον Ρομέο Καστελλούτσι, έναν από τους σημαντικότερους
δημιουργούς στην ιστορία του νεότερου θεάτρου. Μετά την τριλογία της Κόλασης και την παράσταση Περί
της εννοίας του προσώπου του Υιού τουΘεού, ο θίασος Societas Raffaello Sanzio επιστρέφει με τοGo down,
Moses, σε σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια και φωτισμούς του διάσημου Ιταλού σκηνοθέτη και εικαστικού.
ο τίτλος αναφέρεται στη θεϊκή εντολή προς τον Μωυσή την εποχή της εβραϊκής αιχμαλωσίας. Η μορφή
του ελευθερωτή, νομοθέτη και προφήτη είχε από παλιά απασχολήσει τον Καστελλούτσι. οι πλάκες με τον
Δεκάλογο, που εμπιστεύτηκε ο Θεός στον εκλεκτό του, ήταν άγραφες στην παράσταση Tragedia endogonidia
[Eνδογονιδιακή τραγωδία] και πάνω τους χαράχτηκαν οι εντολές των ισχυρών για την άσκηση βίας
προκειμένου να μη διασαλευτεί η τάξη. Στο Go down, Moses βιβλικά επεισόδια προβάλλονται στον παρόντα
χρόνο, επιτρέποντας στον σκηνοθέτη να διερευνά τις καταβολές των μορφών, τους τρόπους που διαιωνί-
ζονται ενώ αλλάζουν. Σε ρήξη με τη μίμηση της πραγματικότητας, αυτό το μεταδραματικό θέατρο προκαλεί
τον θεατή σε μια παράσταση-εμπειρία. Η σκηνή αποκτά οντολογικές διαστάσεις και η σύνθεση σκηνικών ει-
κόνων, με την απρόσμενη εναλλαγή τους, «διαπερνά τα σπλάχνα, για να διεγείρει το πνεύμα». Το Go down,
Moses παραπέμπει, βέβαια, και στο περίφημο σπιρίτσουαλ για τους Αφροαμερικανούς σκλάβους που πο-
θούσαν τη χειραφέτησή τους αντίστοιχα με την απελευθέρωση των Εβραίων από τα δεσμά της Αιγύπτου. Εν
τέλει, αυτή η θεία παρότρυνση στον Μωυσή απευθύνεται σε εμάς τους ίδιους, που είμαστε, όπως λέει ο
σκηνοθέτης, «εξόριστοι από τον εαυτό μας».
[27, 28 & 29 ΙΟΥΝΙΟΥ / ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ]
ΘΕΑΤΡο οΔοΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΔΕΝΤΑΚΗΣ
Το κιβώτιο (σε μορφή μονολόγου)
του Άρη Αλεξάνδρου
Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας, το εμβληματικό Κιβώτιο του
Άρη Αλεξάνδρου (1974) μεταφέρεται στη σκηνή σε μορφή μονολόγου. ο μοναδικός επιζών μιας καθο-
ριστικής για την έκβαση του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού αποστολής εξιστορεί, σε μορφή απολογίας,
την περιπέτεια της μεταφοράς ενός επτασφράγιστου κιβωτίου, που φτάνει τελικά άδειο στον προορισμό
του. Στο πρόσωπο του αφηγητή αναγνωρίζεται ο αγνός ανώνυμος αγωνιστής που αυταπατήθηκε και παγι-
δεύτηκε στα γρανάζια των κομματικών μηχανισμών και μέσα από τη διφορούμενη αφήγησή του θέτει ερω-
τήματα για τη σχέση του ατόμου με την Ιστορία.
Εξήντα έξι χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου, δύο νέοι καλλιτέχνες προσεγγίζουν με το ταλέντο τους
και τη φρεσκάδα της δικής τους ματιάς το καφκικών αποχρώσεων κείμενο του Αλεξάνδρου, υποστηρίζοντας
ότι η δραματοποίησή του πηγάζει τόσο από καλλιτεχνική όσο και από κοινωνικοπολιτική αναγκαιότητα.
Συμπαραγωγή με το Θέατρο οδού Κυκλάδων.
[28, 29, 30 ΙΟΥΝΙΟΥ & 1, 2 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ]
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤοΥ
Ρήσος
του Ευριπίδη
Περιπατητική παράσταση στο Λύκειο του Αριστοτέλη
Το Φεστιβάλ πάει στο Λύκειο... Η Κατερίνα Ευαγγελάτου επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με μια
παράσταση στο Λύκειο του Αριστοτέλη, ένα από τα τρία αρχαιότερα γυμνάσια της πόλης (μαζί με αυτό
της Ακαδημίας Πλάτωνος και του Κυνοσάργους), που ταυτίστηκε με την Περιπατητική Σχολή, τη φιλο-
σοφική σχολή την οποία ίδρυσε ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος το 355 π.Χ. Σε τούτο τον –άγνωστο
στο ευρύ κοινό– αρχαιολογικό χώρο των έντεκα στρεμμάτων στο κέντρο της Αθήνας (ανάμεσα στο
Σαρόγλειο Μέγαρο, το Βυζαντινό Μουσείο και το Ωδείο Αθηνών), η ταλαντούχα σκηνοθέτης παρου-
σιάζει τον Ρήσο του Ευριπίδη, με εμβόλιμα κείμενα του Αριστοτέλη. Εμπνευσμένη από ένα επεισόδιο
της ραψωδίας Κ της Ιλιάδας, αυτή η τραγωδία, που σπανίως ανεβάζεται, στηλιτεύει τα αίσχη του πολέ-
μου. Η παράσταση θα ξεκινάει με τη δύση του ηλίου, ως μια εμπειρία περιπάτου σε όλο τον χώρο του
Λυκείου, και αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον και των ξένων επισκεπτών.
Μια συμπαραγωγή με την εταιρεία παραγωγής «Λυκόφως».
[ΑΠό 1 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΛΥΚΕΙΟ]
She She PoP
Schubladen
Μία γυναικεία κολεκτίβα που ιδρύθηκε το 1993 στο Βερολίνο, για να κατακτήσει έκτοτε την Ευρώπη,
έρχεται για πρώτη στην Ελλάδα, καλεσμένη του Φεστιβάλ Αθηνών. Στις σκηνοθεσίες τους, που χαρα-
κτηρίζονται ταυτόχρονα από χιούμορ και νεανική αδιαλλαξία, αυθορμητισμό και ειλικρίνεια, oι She
She Pop δεν διστάζουν να αναδείξουν κοινωνικά ζητήματα μέσα από τα δικά τους βιώματα.
«Ποιες ήμασταν; Ποιες είμαστε; Γιατί γίναμε έτσι;» Μέσα από αυτά τα ερωτήματα προέκυψε το Schubladen
(που σημαίνει «συρτάρια» στα γερμανικά). oι προσωπικές συγκρούσεις θα βρουν την ιστορική
τους διάσταση στην επανένωση των δύο Γερμανιών μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Τρεις
περφόρμερς των She She Pop με καταγωγή από την Ανατολική Γερμανία κάθονται απέναντι από τις αν-
τίστοιχες συναδέλφους τους που προέρχονται από τη Δύση. Αρχίζει έτσι να παίρνει μορφή μια ουσια-
στική σχέση, που ώρες-ώρες θυμίζει θεραπεία ζευγαριού. Ανταλλάσσουν μνήμες και σκέψεις,
αναζητώντας κάθε τόσο στα παλιά συρτάρια τους ημερολόγια, εφηβικές επιστολές, δίσκους, αναμνη-
στικά, αγαπημένα βιβλία. Με όλα αυτά τα προσωπικά όπλα τους, οι έξι περφόρμερς δίνουν τη μάχη
για να γραφεί μια μοναδική συλλογική ιστορία, προσπαθώντας αδιάκοπα να χτίσουν μια πραγματική
σχέση, μακριά από τα κλισέ Ανατολή/Δύση.
[11 & 12 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΘΕΑΤΡΟ
ΘΕΑΤΡΙΚΗ οΜΑΔΑ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ - ΕΛΕΝΗ ΕΥΘΥΜΙοΥ
Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή Πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα
«Το κανονικό είναι σίγουρα μια λέξη καταδικασμένη. Μια λέξη που αναγκάζεται να προσδιοριστεί από
τον μέσο όρο. Ύστερα ακολουθεί η αντικειμενική αλήθεια, ό,τι δεν είναι κανονικό είναι διαφορετικό,
είναι “άλλο”. Ποιος φόρτισε, όμως, αυτό το “άλλο” με αρνητικό πρόσημο; Και γιατί;».
Αυτή η μικρή εισαγωγή συνοψίζει τη φιλοσοφία της ομάδας Εν Δυνάμει, την καλλιτεχνική διεύθυνση
της οποίας έχει η Ελένη Δημοπούλου. Σε αυτή την παράσταση κοινοποιούνται ιστορίες γύρω από την
αναπηρία. Μέσω αυτών των ιστοριών δεν επιδιώκεται παρά το άνοιγμα στο ανοίκειο, έτσι ώστε να γίνει
γνωστό και οικείο. Στη σκηνή οι ιστορίες αυτές μπαίνουν στο στόμα των παιδιών και παίρνουν τη μορφή
ενός παιδικού παιχνιδιού.
[11 & 12 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
Οι τυφλοί ή O ήχος μικρών πραγμάτων σε μεγάλο σκοτεινό τοπίο
Mια σύνθεση για το τέλος της ιστορίας των πράξεων,
από το ομώνυμο δράμα του Μωρίς Μαίτερλινκ
Σκηνοθεσία - Χορογραφία Ζωή Χατζηαντωνίου
Ηχητική δραματουργία - Μουσική σύνθεση Δημήτρης Καμαρωτός
Οι τυφλοί, έργο γραμμένο το 1890 από τον νομπελίστα Μωρίς Μαίτερλινκ, καλούν τον θεατή να ακο-
λουθήσει το χρονικό ενός συμβολικού θανάτου, μέσα από μια διαδικασία που προϋποθέτει τον επα-
ναπροσδιορισμό των αισθήσεων και της πραγματικότητας.
Σε ένα τοπίο δάσους χωρίς όρια, δώδεκα τυφλοί, έξι άνδρες και έξι γυναίκες, αναμένουν την επιστροφή
του οδηγού τους. Ανήμποροι να μετακινηθούν, επινοούν τρόπους για να περάσουν τον χρόνο τους,
συνομιλούν για να καταπραΰνουν τον φόβο τους. Ένας Χορός συμβολικά τυφλών σωμάτων, που βρί-
σκονται σε μια ακραία συνθήκη αναμονής.
Το έργο έχει θεωρηθεί προάγγελος του Περιμένοντας τον Γκοντό. Οι τυφλοί, σε κάποια στιγμή της
αναμονής τους, αποδέχονται ότι αυτός που περιμένουν δεν υπάρχει, αποκτούν τη γνώση ότι δεν θα
έρθει κανείς να τους σώσει. Παρ’ όλα αυτά, δεν πράττουν. Είναι εγκλωβισμένοι στην αδράνεια.
Η πολλά υποσχόμενη Ζωή Χατζηαντωνίου και ο καταξιωμένος Δημήτρης Καμαρωτός, με αξιόλογους
ηθοποιούς, αφηγούνται την ιστορία των Τυφλών σε μορφή όπερας, μιας –διακοπτόμενης– πράξης για
γυναικεία φωνή, πιάνο και ήχους τυφλών.
[12 & 13 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
oΜaΔΑ ΩΣΜΩΣΙΣ - ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ
Απολίθωμα/Relic
Μία σόλο περφόρμανς, ανάμεσα στο θέατρο και τον χορό
Η νέα δουλειά του Ευριπίδη Λασκαρίδη είναι μία ερεθιστική σόλο περφόρμανς 45 λεπτών, για κλειστό
χώρο, κατά την οποία ο σκηνοθέτης εμβαθύνει στην έρευνά του, ανεβαίνοντας ο ίδιος στη σκηνή, για
να ενδυθεί μια ιδιόμορφη περσόνα. Μέσα από το γκροτέσκο κοστούμι του Άγγελου Μέντη, κατασκευά-
ζει έναν κόσμο βαθιά ιδιοσυγκρασιακό, με εικόνες που θυμίζουν υλικά της ευτελούς ψυχαγωγίας.
Στόχος η διερεύνηση ουσιαστικών υπαρξιακών ερωτημάτων. Το απολίθωμα –είτε είναι λείψανο, είτε
είδος αρχαϊκό– παραμένει ένα υπόλειμμα μνήμης ανοιχτό σε εξερεύνηση, ένα απομεινάρι έτοιμο να
το οικίσει μια νέα ερμηνεία.
[15 & 16 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
TheaTRe du Radeau - ΦΡΑΝΣοΥΑ ΤΑΝΓΚΥ
Passim
Ένας ποιητής της γαλλικής σκηνής, ο Φρανσουά Τανγκύ, εμφανίζεται για πρώτη φορά μπροστά στο
ελληνικό κοινό. Το θέατρό του κατοικείται από εικόνες που αναδύονται μέσα από μια δραματουργία
ονειρική: θραύσματα από θεατρικά έργα και ποιήματα, ηχώ από λέξεις και μουσικές, κοστούμια, πανώ,
ηθοποιοί βγαλμένοι από έναν ζωντανό πίνακα… Ένα ετερόκλητο θεατρικό εργαστήρι από αναπάντεχα
μαστορέματα, το Theatre du Radeau καλεί τον θεατή να συμμετάσχει σε ένα συνεχές παιχνίδι ελεύθε-
ρων συνειρμών.
[16, 17 & 18 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓοΥΛΙΩΤΗ
Ευμενίδες
του Αισχύλου
Σε μορφή μονολόγου
Γιατί οι Ευμενίδες; «Διότι είναι από τα πιο παραμελημένα κείμενα, με τεράστια όμως κρυφά νοήματα,
που παραπέμπουν ευθέως στην ψυχανάλυση», λέει εξηγώντας αυτή την επιλογή η Στεφανία Γουλιώτη,
μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της. «οι κακές Ερινύες μετατρέπονται σε Ευμενίδες,
σε μια προσπάθεια να σωπάσουν οι φωνές που βουίζουν στα κεφάλια των ανθρώπων. Φωνές που κρί-
νουν, σχολιάζουν, συγκρίνουν, εικάζουν… φωνές που βγάζουν ανασφάλειες, φόβους, ενοχές, κακίες,
φωνές που μένουν καρφωμένες στο παρελθόν». Στόχος να βρεθεί το νήμα που συνδέει τον θεατή με
τον συγγραφέα, χωρίς να μεσολαβεί το υπερεγώ του ηθοποιού.
[20 & 21 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
ΝΙΚΙΤΑ ΜΙΛΙΒοΓΕΒΙΤΣ
Λουκρητία Βοργία
του Β. Ουγκό
Η Λουκρητία Βοργία, δούκισσα της Φερράρας, ήταν πασίγνωστη για την ομορφιά της, τους σκανδαλώ-
δεις έρωτές της και την πιθανή ανάμιξή της σε διάφορα εγκλήματα. Ήταν άραγε μια δόλια προσωπικότητα
ή θύμα της οικογένειας Βοργία, που είχε άσβεστη δίψα για εξουσία; Ήταν αδίστακτα φιλήδονη ή κακο-
ποιημένη σεξουαλικά από τον ίδιο της τον πατέρα και τον αδελφό; ο Μιλιβόγεβιτς, από τους πιο ση-
μαντικούς Σέρβους θεατρικούς σκηνοθέτες της εποχής μας, θα αναμετρηθεί με την ενδιαφέρουσα αυτή
ιστορική φυσιογνωμία συνεργαζόμενος με μια σειρά από καταξιωμένους Έλληνες ηθοποιούς, ανάμεσα
στους οποίους είναι η Λυδία Φωτοπούλου, η Θεοδώρα Τζήμου, ο Μάνος Βακούσης.
Για τον Μιλιβόγεβιτς, που έχει κερδίσει μια σειρά από βραβεία και διακρίσεις, οι κριτικοί έχουν πει:
«Με τη θαρραλέα και νεωτερική ανάγνωση των κλασικών οδήγησε το σερβικό θέατρο στον νέο αιώνα».
[23 & 24 ΙΟΥΛΙΟΥ / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260]
συνεχίζεται: