"Μιάμιση πολύ ευχάριστη ώρα"
Δεν ξέραμε τί να περιμένουμε από ένα έργο που μας προτρέπει να γελάσουμε δυνατά, γιατί παρόλη την προτροπή του τίτλου, δεν ήταν σίγουρο ότι θα το πετύχαινε. Παρόλ' αυτά γελάσαμε. Μερικές φορές μάλιστα, πολύ δυνατά. Η χαρά αυτή οφειλόταν από κοινού στις ερμηνείες των ηθοποιών και στα κείμενα. Δεν είναι καθόλου εύκολη μια "όρθια κωμωδία" κατά το ελληνικότερον "stand up comedy", όπως επικράτησε ο όρος. Το γεγονός ότι πρέπει να στέκεται ο ηθοποιός εκεί μπροστά στο κοινό, χωρίς τον "μανδύα"¨του ρόλου, είναι πάντα πιο δύσκολο από ένα άλλο θεατρικό είδος.
Εντούτοις, οι ηθοποιοί τα κατάφεραν περίφημα. Ο κ. Νικολαϊδης ήταν πολύ καλός ως "ο διάφανος Φάνης" αν και το κείμενο δεν εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους αισθανόταν έτσι. Το σκετς της κ. Κακλίδου ως κοπέλα που δεν μπορεί να βρει δουλειά, ήταν άμεσα συνδεδεμένο με την εποχή του και η ερμηνεία της πολύ καλή. Ο κ. Κουφός ήταν πολύ αστείος, αλλά θα πρέπει να μιλάει λίγο πιο αργά. Οι κ. Αβραμίδου και Ηλιαδέλη είναι δυο κωμικές ενζενύ οι οποίες δημιουργούν μεγάλες προσδοκίες.
Υποθέτω πως η σκηνοθεσία του κ. Πελτέκη περιορίστηκε μόνο στη διδασκαλία των ηθοποιών γιατί κατά τ' άλλα δεν είδαμε και κάτι σημαντικό. Τα ευρήματα με τους καουμπόις και τους βαλκάνιους ήταν αρκετά άστοχα και άσχετα με την όλη ιδέα.
Το κείμενο ήταν ευρηματικότατο, με ωραίες εικόνες και πολύ αστείες ατάκες. Συγχαρητήρια στον κ. Πελτέκη και στους The Magnificent 7.
Πολύ καλοί οι μουσικοί, ωραία η ιδέα της ζωντανής μουσικής επάνω στη σκηνή.
Θεσσαλονίκη, 20/4/2013