Η «Αντιγόνη» είναι από μόνη της ένα γεγονός όταν
παρουσιάζεται στο θέατρο και ακόμη σημαντικότερο όταν παίρνουν μέρος στην παράσταση τόσο σημαντικοί ηθοποιοί που θα
καταφέρουν να περάσουν στον θεατή τόσο δύσκολα νοήματα όπως οι συγκρούσεις (δίκαιου και νόμιμου, αρσενικού και
θηλυκού, παλαιού και νέου, ιδιωτικού και κοινωνικού, ύπαρξης και θνητότητας,
ανθρώπινου και θείου) όπως διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου της παράστασης.
Ας περάσουμε τώρα
στους συντελεστές της παράστασης που είναι όλοι τους εκλεκτοί. Η μετάφραση του
έργου έγινε από την κ. Παναγιώτα Πανταζή, η οποία μετέφρασε το αρχαίο κείμενο
προσπαθώντας να αποδώσει όσο γινόταν πιο σωστά τα σημαντικά νοήματα του έργου
και το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό, χωρίς να καταφεύγει σε λαϊκίστικα τερτίπια
άλλων συναδέλφων της. Η σκηνοθεσία του κ. Θέμη Μουμουλίδη ζωντάνευε μπροστά
στα μάτια μας τους ήρωες όσο πιο απλά γινόταν αλλά κρατούσε έναν ρυθμό και
μετέδιδε μια ένταση πολύ απαραίτητη για ένα τέτοιο έργο. Τα σκηνικά της κ. Παναγιώτας Κοκκορού ήταν
λιτά εξυπηρετώντας τις ανάγκες του έργου αλλά θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο
πλούσια δεδομένου ότι στο μεγαλύτερο μέρος του έργου βρισκόμαστε σε παλάτι.
Όσον αφορά στα κοστούμια, η μοντέρνα γραμμή που θέλει τους ήρωες της τραγωδίας
με σύγχρονα ρούχα δεν είναι και τόσο σωστή γιατί αφαιρεί μεγάλο μέρος της
ψευδαίσθησης, αλλά δεδομένου ότι η «Αντιγόνη» είναι ένα έργο με διαχρονικά
νοήματα, θα μπορούσαμε να δεχτούμε αυτή την προσέγγιση, όχι και τόσο ευχάριστα.
Η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου σεβάστηκε το έργο και τόνισε τα μέρη που
έπρεπε. Πολύ καλή δουλειά. Τώρα, όσον αφορά στους ηθοποιούς, ας ξεκινήσουμε από
την πρωταγωνίστρια, την κ. Ιωάννα Παππα η οποία δηλώνει με τις επιλογές της
(πέρσυ πήρε μέρος στις Τρωάδες) ότι θέλει να συστηθεί ξανά στο κοινό που έτσι
κι αλλιώς την αγαπάει, αλλά τώρα την
ευχαριστεί για τον καλό και δύσκολο δρόμο που διάλεξε. Όσον αφορά στην
ερμηνεία της, εντόπισε πολύ καλά την Αντιγόνη. Ακόμη και εμφανισιακά ταυτίστηκε
μαζί της. Το έτσι κι αλλιώς δύσκολο κείμενο και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της
ηρωίδας τις εξέφρασε πολύ καλά, αλλά χρειάζεται ίσως περισσότερος χρόνος για να
ρέει ο λόγος της. Ο κ. Νικήτας Τσακίρογλου μας έδωσε έναν Κρέοντα απόλυτα
αυστηρό, ήταν από την αρχή μέσα στο έργο, ήταν με δυο λόγια υπέροχος, μια
ερμηνεία που αποτελεί μάθημα υποκριτικής τέχνης. Η κ. Λουκία Μιχαλοπούλου μας
εξέπληξε ευχάριστα στο ρόλο της Ισμήνης. Ήταν μέσα στον ρόλο και θα λέγαμε ότι
το μέλλον της ανήκει στην αρχαία τραγωδία. Ο κ. Σταύρος Ζαλμάς δεν χρειάζεται
αναλύσεις. Ο αγγελιοφόρος του ήταν απλός όπου έπρεπε και δειλός και φοβισμένος
αλλού. Με όποιο είδος καταπιαστεί το αναλύει και δίνει πάντα τον καλύτερό του εαυτό.
Η κ. Μαρούσκα
Παναγιωτοπούλου έδωσε μια τραγική Ευρυδίκη και υποδήλωσε σημαντική παρουσία
στον χορό. Ο κ. Χρήστος Πλαϊνης, ως κορυφαίος του χορού έδωσε μια πολύ καλή
ερμηνεία. Ο κ. Γιώργος Νούσης ως Αίας άγγιξε αρκετά τον ρόλο και σε αρκετά
σημεία έδωσε το στίγμα του. Ο κ. Νίκος Αρβανίτης ως Τειρεσίας ήταν σαρωτικός.
Ερμήνευε τον ρόλο με ένταση αλλά και μέτρο. Οι κύριοι Παπαπαύλου, Καρατζογιάννης
και Βελέτζας ήταν πολύ καλοί στον χορό.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ "ΑΝΤΙΓΟΝΗ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ.