Ο Άγιος Βασίλης είναι ο πατέρας μας, η μητέρα μας, είναι όσοι μας αγαπούν...(Γ.Βογιατζής)
Τo περιοδικό "Θησαυρός", που μεσουράνησε τη δεκαετία του 1960 στην Ελλάδα, είχε μια πολύ καλή ιδέα για άρθρο σε μια Πρωτοχρονιάτικη έκδοσή του.
Ρώτησε λοιπόν ο συντάκτης του άρθρου δέκα πέντε αστέρες της εποχής, να του αναφέρουν μια "κρυφή" πρωτοχρονιά που πέρασαν στη ζωή τους και που κατά τη γνώμη τους ήταν η καλύτερή τους. Ιδού οι απαντήσεις:
Νίκος Κούρκουλος:
Εφέτος, τις γιορτές τις κάνω μακριά από τους δικούς μου, από τους γονείς μου, τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Τι γιορτές μπορεί κανείς να καταλάβει, όταν βρίσκεται μακριά από πρόσωπα αγαπημένα;
Θα κάνω Πρωτοχρονιά κάτω από τη σκιά, την ψυχρή σκιά των ουρανοξυστών της Νέας Υόρκης... Αυτή, αν δεν είναι ακριβώς η ¨κρυφή¨μου Πρωτοχρονιά, πάντως θα είναι η πιο άσχημη.
Ζωή Λάσκαρη:
Εφέτος είναι ασφαλώς οι ωραιότερες γιορτές της ζωής μου. Έχω τον άνδρα μου και την κόρη μου την Μάρθα. Τι άλλο μεγαλύτερο δώρο, τι άλλη μεγαλύτερη ευτυχία μπορεί να νιώσει κανείς, όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπάει και τον αγαπούν...
Την Πρωτοχρονιά του 1968, θα την θυμάμαι πάντα. Είναι η πρώτη Πρωτοχρονιά που κάνω με το παιδί μου...
Αλίκη Βουγιουκλάκη:
Τα ωραιότερα Χριστούγεννα, την ωραιότερη Πρωτοχρονιά, την περιμένω του χρόνου, το 1970. Θα είναι, αν θέλει ο Θεός, η ωραιότερη της ζωής μου.
Δημήτρης Παπαμιχαήλ:
Πάνε πολλά χρόνια, ήμουν τότε πιτσιρίκος. Είχα βάλει στο μάτι ένα ποδήλατο και είχα φάει κυριολεκτικά τους γονείς μου, να μου το αγοράσουν. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο... Άγιος Βασίλης μου έφερε το ποδήλατο.
Ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος, Αλλά όπως μου είπαν δυο μέρες μετά ο Άγιος Βασίλης μου το πήρε πάλι πίσω. Το γιατί το έμαθα αργότερα. Με τις βόλτες που έκανα μέσα στο σπίτι, είχα τρακάρει όλα τα έπιπλα...
Νίκος Ρίζος: Είμαι σίγουρος πως την καλύτερη ανάμνηση θα μου την αφήσει η φετινή Πρωτοχρονιά, αφού εφέτος προβάλλεται η ταινία μου "Ο γίγας της Κυψέλης", όπου για πρώτη φορά είμαι πρωταγωνιστής. Και κάτι ακόμα. Εφέτος είδα ότι ο γυιος μου με πέρασε στο ύψος...
Μάρω Κοντού:
Κάποια χρονιά που ονειρεύτηκα πως ήμουν θιασάρχης στο "Ρεξ". Το είχα πάρει για όνειρο. Αλλά να που τα Πρωτοχρονιάτικα όνειρα βγαίνουν κάποτε αληθινά... Γι' αυτό οι φετεινές γιορτές είναι οι πιο ευτυχισμένες στην καριέρα μου.
Γιάννης Βογιατζής (ο ηθοποιός):
Τα Χριστούγεννα, ή μάλλον την Πρωτοχρονιά που δεν ξεχνώ, είναι όταν πριν από αρκετά χρόνια ξύπνησα τα ξημερώματα και είδα τον πατέρα μου να μου αφήνη δίπλα στο κρεβάτι μου παιχνίδια και ένα ζευγάρι μπότες.
Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι τα δώρα τελικά δεν τα φέρνει ο Άγιος Βασίλης... Ο Άγιος Βασίλης είναι ο πατέρας μας, η μητέρα μας, και όλοι αυτοί που μας αγαπούν...
Ρένα Βλαχοπούλου:
Μια Πρωτοχρονιά της Κατοχής, που εγώ και τα αδέρφια μου δεν είχαμε να φάμε και που εγώ έπρεπε να κάνω και τη μαμά και τον μπαμπά, δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήμουν σε μεγάλη απόγνωσι. Έκανα μια ευχή να μας βοηθήσει ο Θεός και πήρα τους δρόμους.
Στο πρώτο πεζοδρόμιο βρήκα μια λίρα. Το καταπληκτικό είναι ότι δεν ήταν ψεύτικη. Από τότε κάθε Πρωτοχρονιά πετάω μια λίρα στο δρόμο, μήπως την βρη κανένας φτωχός και κάνει καλές γιορτές. Φτάνει μη την βρει κανείς που να έχει...
Λάμπρος Κωνσταντάρας:
Η καλύτερή μου Πρωτοχρονιά ήταν σαν γύρισε ο γυιος μου με το δίπλωμα από την Αμερική και με άριστα. Τότε σκέφτηκα: "Ευτυχώς ο γυιος μου δεν μου έμοιασε...
"Κάθε χρόνο λοιπόν κρεμάω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο μια φωτοτυπία του διπλώματος του γυιου μου...
Ξένια Καλογεροπούλου:
Όλες οι Πρωτοχρονιές των παιδικών μου χρόνων μου έχουν αφήσει καλές αναμνήσεις, γιατί η μητέρα μου έκανε στραβά μάτια και μας άφηνε να κλέβουμε γλυκά.
Νοσταλγώ πράγματι εκείνες τις γιορτές τις ξένοιαστες, τις ανέμελες, που δεν είχαμε τίποτε να σκεφτούμε...Νοσταλγώ τις παιδικές εκείνες Πρωτοχρονιές που πέρασαν πια χωρίς επιστροφή...
Μάρθα Καραγιάννη:
Ασφαλώς η εφετεινή Πρωτοχρονιά θα είναι μια γιορτή που δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Γιατί: Ο αρραβωνιαστικός μου θα μου κάνει δώρο ένα αυτοκίνητο.
Νομίζω ότι κάτι τέτοια δώρα δεν είναι από εκείνα που ξεχνιούνται, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Εσείς θα το ξεχνούσατε; Δε νομίζω...
Μαίρη Λίντα:
Η καλύτερη Πρωτοχρονιά μου δεν είναι μια αλλά πολλές. Η κρυφή όμως που θα σας διηγηθώ τώρα ήταν μια. Φυσικά πάνε μερικά χρόνια από τότε. Είχαμε ξενυχτήσει στο κέντρο όπου εργαζόμασταν εγώ και ο Μανώλης Χιώτης και τα χαράματα μας βρήκαν ξεθεωμένους από την κούρασι.
- Πάμε σπίτι για ύπνο, πρότεινα. Το μεσημέρι θα είναι προτιμότερο να φάμε οικογενειακώς. Ο Μανώλης όμως είχε άλλες ιδέες. Έτσι ξεκινήσαμε για ένα κέντρο στην Κηφισιά όπου πηγαίναμε για να μας διασκεδάσουν άλλοι και όχι για να διασκεδάσουμε εμείς τους άλλους. Φτάσαμε ξημερώματα και δεν ήταν εκεί κανείς.
Φύσαγε βοριάς κι ανάψαμε τζάκι. Ήταν όμορφα αλλά... σε λίγο βρεθήκαμε να τσακωνόμαστε. "Βρε Μανώλη είπα, είναι γρουσουζιά αυτό που κάνουμε Πρωτοχρονιάτικα. Μην ξεχνάς πως τώρα θα τσακωνόμαστε όλο τον χρόνο. -Δυστυχώς ο φόβος μου έπιασε (τέλειωσε η Μαίρη Λίντα). Και η γρουσουζιά κράτησε όχι μονάχα εκείνο τον χρόνο, αλλά όλα μας τα χρόνια. Η Πρωτοχρονιά εκείνη έκαμε το θαύμα της.
Βασίλης Τσιτσάνης:
Η κρυφή Πρωτοχρονιά μου; Ρώτησε ο βασιλεύς της διπλοπεννιάς Βασ, Τσιτσάνης. Μα δεν είναι και τόσο... κρυφή. Είναι όμως σημαντική για μένα. Ήμουνα φανταράκι και γλεντούσαμε έξω από το κέντρο διερχομένων στον σταθμό Λαρίσης.
Τραγουδούσαμε και παίζαμε μπουζούκι με κάτι άλλα παιδιά. Φαίνεται πως τραγουδούσαμε ωραία γιατί ξαφνικά με πλησίασε ένας κύριος και μου είπε: Πάμε αύριο να γράψουμε έναν δοκιμαστικό δίσκο για το τραγούδι που έλεγες; Δεν είχα να χάσω τίποτε και πήγα.
Τραγούδησα κι έπαιξα μπουζούκι ένα τραγούδι που αυτοσχεδίασα τη νύχτα. Μείνανε ευχαριστημένοι και με ρώτησαν πώς με λέγανε.
-Τσιτσάνης, είπα.
-Θα γίνεις γνωστός μια μέρα με το μπουζούκι σου, μου είπαν. Θαρρώ πως η Πρωτοχρονιάτικη προφητεία τους βγήκε σωστή.
Νάντια Κωνσταντοπούλου:
Η μόνη τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού που κρατά ακόμη στο ύψος του το ελαφρό τραγούδι, η Νάντια Κωνσταντοπούλου, κλείνει την καμπάνια των Πρωτοχρονιάτικων αναμνήσεων.
"Είχα ξενυχτήσει στο θέατρο και ύστερα στο κέντρο όπου εργαζόμουνα. Σαν πήγα σπίτι τα χαράματα, δεν με κολλούσε ύπνος. Σηκώθηκα, άνοιξα το παράθυρο κι άρχισα να ρεμβάζω στη σιγανή ψιλοβροχή.
Τότε ένιωσα την ανάγκη να γράψω. Οι στίχοι έβγαιναν αβίαστα. Σε λίγο είχα μπροστά μου ένα τραγούδι δικό μου, που έγινε αργότερα σουξέ, το ¨Πού πάτε κύριε". Ξύπνησα τον άντρα μου, τον Τάκη Μωράκη και του το διάβασα. Το βρήκε ωραίο και κάθισε στο πιάνο. Είχε κι εκείνος έμπνευση και το τραγούδι βγήκε πριν ξημερώσει.
Το τραγουδήσαμε και ξαφνικά ο Τάκης έβαλε τα γέλια.
-Άκου να σου πω Νάντια, είπε. Πρώτα-πρώτα είμαι άντρα σου και όχι ο οποιοσδήποτε κύριος. "Ύστερα δεν πάω πουθενά. Δεν το κουνάω από κοντά σου κι ούτε θα το κουνήσω ποτέ.
-Ήταν η πιο ευτυχισμένη κρυφή Πρωτοχρονιά μου, λέει η Νάντια και τα μάτια της λάμπουν καθώς αναθυμάται την ωραία Πρωτοχρονιάτικη περιπέτειά της.
Γρηγόρης Μπιθικώτσης:
Η καλύτερη Πρωτοχρονιά μου ήταν όταν πρωτοτραγούδησα σε δίσκο. Βέβαια το πράγμα δεν θα σας φανεί σπουδαίο. Τόσα τραγούδια θα πείτε, τόσοι δίσκοι με τη φωνή μου! Τι σημασία μπορεί να έχει ο δίσκος εκείνης της Πρωτοχρονιάς; Κι όμως, κι όμως!
Μέχρι τότε εργαζόμουν στο λαϊκό τραγούδι, αλλά σαν μπουζουξής και συνθέτης. Σαν τραγουδιστή δεν με παραδεχότανε κανείς. Ούτε και η ίδια η εταιρία μου. Εγώ πάλι, με τη σειρά μου, είχα τη γνώμη πως σαν συνθέτης δεν άξιζα σπουδαία πράγματα, αλλά σαν τραγουδιστής έλεγα πολλά. Άντε να βρεις άκρη.
Εκείνες τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς τους κατάφερα να τραγουδήσω για δίσκο. Υποχώρησαν για... το καλό του χρόνου. Κι έτσι κόλλησα στο τραγούδι. Πρέπει να ξέρετε πως δεν ήταν εύκολος για μένα ο δρόμος. Έφτυσα αίμα για να πάρω τη θέσι μου. Εσείς θα κρίνετε αν την κατέχω επάξια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου