Σάννυ Χατζηαργύρη

 

Σάννυ Χατζηαργύρη

Έχω "τρέλλα" με την Αντιγόνη!

 

Συνάντησα τη Σάνυ Χατζηαργύρη στο θέατρο «Κολοσσαίον» της Θεσσαλονίκης για μια συνέντευξη η οποία τελικά αποδείχθηκε κάτι σαν «εξομολόγηση». Η Σάνυ, γεννημένη στην Αμερική, έχοντας πλέον μια καριέρα στην Ελλλάδα που κρατάει αρκετά χρόνια, μιλά για την κορυφαία  ηθοποιό μας Ελένη Χατζηαργύρη, δηλαδή τη γιαγιά της αλλά και "μαμά" της, αφού τη μεγάλωσε η ίδια και για πολλά άλλα.

Απολαύστε τη!

 

Πόσο «ζήσατε» τη γιαγιά σας;

Την έζησα πάρα πολύ, επειδή η μαμά μου «έφυγε» νωρίς από τη ζωή, με μεγάλωσε η γιαγιά μου, οπότε την είχα και σαν μαμά μου και την έζησα και ως μαμά.

 

Γεννηθήκατε στην Αμερική, στο Μαϊάμι;

Γεννήθηκα στην Αμερική, στη Φλόριντα, κοντά στο Μαϊάμι, σε μια περιοχή που λέγεται Χόλλυγουντ, αλλά βρίσκεται στη Φλόριντα όχι στην Καλιφόρνια. Το περίεργο είναι ότι είμαστε από την Καλιφόρνια, απλά είχε πάει η μητέρα μου στη Φλόριντα εκείνο τον καιρό και γεννήθηκα εκεί αλλά μετά ξαναγυρίσαμε στην Καλιφόρνια και στη συνέχεια ήρθα στην Ελλάδα τεσσάρων χρονών. Δυστυχώς η μητέρα μου ήταν άρρωστη, οπότε δεν μπορούσε να έρθει μαζί μας και όταν ήρθα στην Ελλάδα με μεγάλωσε η γιαγιά μου με τον πατέρα μου.

 

Κάτι που θυμάστε περισσότερο από τη γιαγιά σας, ένα γεγονός, μια ιστορία που σας έχει μείνει;

Η γιαγιά μου είχε τρομερή ευαισθησία, την οποία είχε και στη ζωή, γι’ αυτό ήταν μεγάλη καλλιτέχνης. Για μένα, για να είσαι μεγάλος καλλιτέχνης, προαπαιτούμενο είναι να έχεις μεγάλη ευαισθησία και ενσυναίσθηση. Εκείνη είχε τεράστια. Θυμάμαι πως όταν αποφάσισα ότι θέλω να μείνω μόνη μου- γιατί στην Αμερική φεύγουν τα παιδιά 18 χρονών- είχα μια γκαρσονιερίτσα πολύ κοντά στο δικό της το σπίτι και ερχόταν κάθε μέρα και μου άφηνε «Κλινέξ», την άλλη μέρα άφηνε ένα αλατάκι, δηλαδή ¨ότι είμαι εδώ¨, δήλωνε την παρουσία της με μια ευαισθησία τόσο λεπτή, χωρίς όμως να επισκιάζει τον άλλον. Αυτό το είχε σε όλα και ως ηθοποιός δήλωνε το μεγαλείο της χωρίς όμως ποτέ να επισκιάσει κανέναν άνθρωπο. Δεν είχε ποτέ κανείς άνθρωπος να πει κάτι κακό για την Ελένη Χατζηαργύρη στο επάγγελμα. Ενώ για άλλους ηθοποιούς έχουμε ακούσει «τέρατα». Ήταν μεγάλη και σαν ήθος και σαν άνθρωπος και γι’ αυτό ήταν τόσο μεγάλη και σαν καλλιτέχνης.

 

Σας έχει δει να παίζετε;

Ναι. Εγώ ήθελα να γίνω σκηνοθέτης. Βέβαια μέσα μου ήθελα να γίνω ηθοποιός αλλά ντρεπόμουν να το πω. Θα πήγαινα να σπουδάσω στην Αμερική σε ένα κολλέγιο και μου ζήτησαν, εκτός από άλλα πράγματα, να κάνω και έναν μονόλογο. Έκανα «Αντιγόνη» - γιατί είχα τρέλλα με την «Αντιγόνη», κι ακόμα έχω- κι όταν είδε η γιαγιά μου το μονόλογο μου είπε με θλίψη ότι «πρέπει να γίνεις ηθοποιός». Πολύς κόσμος γελάει με αυτό. Το έλεγε με θλίψη γιατί δεν ήθελε καθόλου να γίνω ηθοποιός. Απλώς ήξερε, λόγω αυτής της ευαισθησίας, ότι θέλει να έχεις γερό στομάχι. Όχι μόνο με είδε, αλλά κατάλαβε ότι πρέπει να κάνω αυτό το επάγγελμα. Η σκηνοθεσία είναι μεγάλο μου απωθημένο, μεγάλο μου όνειρο αλλά δυστυχώς, επειδή σταμάτησα να δουλεύω όλα αυτά τα δέκα χρόνια που αφιερώθηκα στα παιδιά μου και τώρα επανέρχομαι, μάλλον το βλέπω να αργεί. Σιγά-σιγά κάνω αυτή την πρώτη παράσταση, (σ.σ. Ποντικοπαγίδα) και μετά από δέκα χρόνια είναι δύσκολο να ξανασυνδεθείς γιατί σε έχουν ξεχάσει και αν δεν έχεις και το χάρισμα των δημοσίων σχέσεων δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Πρέπει να δω πώς θα βρω δουλειά ως ηθοποιός, αυτά είναι τα βασικά μου θέματα. Αφού αρχίσει να ρέει το θέμα «ηθοποιός» θα μπορέσω να κοιτάξω και το θέμα «σκηνοθεσία», που το θέλω πολύ.

 

Ξαναπροσπαθήσατε να  σπουδάσετε σκηνοθεσία στην Αμερική;

Όταν έγινε αυτή η παρέμβαση από τη γιαγιά μου, τότε έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό, με πήραν και τελείωσα τη σχολή του Εθνικού. Μετά πήγα στο εξωτερικό και έκανα Μάστερ στην υποκριτική με υποτροφία από το «ίδρυμα Ωνάση». Αλλά έκανα και σεμινάρια σκηνοθεσίας κι εκεί κατάλαβα πόσο το αγαπάω και μ’ ενδιαφέρει και πως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ήθελα, αλλά δυστυχώς τώρα το πρωταρχικό είναι το επάγγελμα του ηθοποιού. Λέω «δυστυχώς» γιατί μακάρι να μπορούσα ήδη να σκηνοθετώ. Αλλά τα πράγματα πρέπει να πάρουν μια σειρά.

 

Ίσως να σκηνοθετούσατε ένα μονόλογο, όποτε θα παίζατε κι όλας.

Ναι, είναι ωραία ιδέα αυτό.

 

Μπορείτε να σκηνοθετήσετε τον εαυτό σας;

Μπορώ αλλά δεν θα το ήθελα. Βαριέμαι πολύ τον εαυτό μου. Θέλω ανθρώπους. Κι αν είναι και μονόλογος και είσαι και μόνος σου, θες οπωσδήποτε σκηνοθέτη.

 

Εκ της παράστασης ¨Ποντικοπαγίδα¨

Λογικά έχετε και την Αμερικάνικη υπηκοότητα;

Έχω Αμερικανικό διαβατήριο, είμαι και Αμερικάνα, έχω και Αμερικανικό και Ελληνικό διαβατήριο. Έχει πολύ πλάκα. Υπάρχουν φορές που νομίζω ότι έχω κλείσει εισιτήρια στο Ελληνικό διαβατήριο αλλά τα έχω κλείσει στο Αμερικάνικο και το έχω ξεχάσει και δεν ταξίδεψα Αμερική! Σου λέω, δράμα! Και τα παιδιά μου έχουν και τα δύο διαβατήρια.

 

Όταν πήγατε στην Αμερική για τις σπουδές σας πώς και δε σκεφτήκατε να «κυνηγήσετε» μια καριέρα;

Το σκέφτηκα πάρα πολύ, αλλά ακριβώς επειδή έχω το πρόβλημα των δημοσίων σχέσεων, δεν είμαι καλή στο να βρίσκω δουλειά. Όταν τελείωσα τις σπουδές στην Αμερική ήρθα ένα Καλοκαίρι στην Ελλάδα και τότε έψαχναν για το Singles και με πήραν και στο μυαλό μου, λέω  «Εντάξει, θα κάνω αυτό» γιατί δεν έχω βρει δουλειά στην Αμερική, αφού δεν έψαξα κι όλας.  Η αλήθεια είναι πως ασχολούμαι πιο πολύ με το θέμα της ηθοποιίας πάντα, παρά με το θέμα των δημοσίων σχέσεων, δηλαδή με το να γίνω καλύτερη ηθοποιός, αλλά στην Αμερική δεν είναι έτσι. Ούτε στην Ελλάδα είναι έτσι. Πρέπει να υπάρχει ένα συνοθύλευμα, ώστε και να προσπαθήσεις να προωθήσεις τον εαυτό σου και να είσαι και καλή ηθοποιός. Δε μπορεί να είσαι μόνο το ένα. Τί να το κάνω εγώ αν είσαι καλή ηθοποιός αν δε σε ξέρει κανείς; Όπως και το αντίθετο, τί να κάνουμε αν προωθείς τον εαυτό σου αλλά δεν είσαι καλός; Οπότε είπα ναι στο Singles γιατί είδα ότι θα είναι κάτι φανταστικό, αλλά είχα στο μυαλό μου ότι όταν τελειώσει, θα γυρίσω στην Αμερική. Πήγε τόσο καλά, πήγε και άλλο χρόνο, μετά γνώρισα τον άντρα μου, παντρευτήκαμε και έγινε αυτό που έγινε.

 

Θα μπορούσατε να βρείτε έναν ατζέντη και να «κυνηγήσετε» μια καριέρα στην Αμερική;

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις ατζέντη στην Αμερική γιατί πρέπει να έχεις δουλέψει εκεί και για να δουλέψεις, πρέπει να έχεις ατζέντη. Με τίποτα δε μπορείς να βρεις ατζέντη έξω. Ούτε για αστείο. Δεν θέλει να σε δει κάποιος αν δεν έχεις δουλέψει στην Αμερική. Μια φορά που έτυχε να με δουν στην Αμερική τελείως τυχαία, καθώς πήγα μόνο σε μια οντισιόν, με είδε κάποιος στο δρόμο και μου λέει «σκηνοθετώ μια ταινία, σε παρακαλώ έλα στην οντισιόν». Ήταν η πρώτη μου οντισιόν και τελευταία, γιατί δεν το ‘ψαχνα και κατάφερα να πάω χωρίς ατζέντη γιατί ο ίδιος ο σκηνοθέτης με βρήκε και όταν πήγα είδα μια σειρά (η οντισιόν έγινε στο κτίρο όπου είχε γυριστεί το «Pretty woman»)  ηθοποιών από εδώ μέχρι το κέντρο της Θεσσαλονίκης! Παραταύτα επειδή είχα δουλέψει τόσο πολύ στην τέχνη μου, στην ηθοποιία, σηκώθηκαν, χειροκρότησαν, τα πήγα πάρα πολύ καλά, αλλά επειδή δεν είχα ατζέντη, δεν υπήρχε κάποιος να πει: πάρτε τη Σάνυ, μην πάρετε την άλλη (η οποία μπορεί να έχει και ένα όνομα στο Independent movie business), παρόλο που η Σάνυ ήταν τόσο καλή. Οπότε πήραν την άλλη, επειδή δεν είχα ατζέντη. Ακόμη και στην καλύτερη δυνατή οντισιόν είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις καριέρα εκεί και δεν έχει σημασία αν είσαι καλός ηθοποιός. Εμένα έτυχε να ήταν τόσο καλή η οντισιόν που σηκώθηκαν και χειροκρότησαν και πάλι δεν με πήραν γιατί δεν υπήρχε ένας ατζέντης να λέει, «πάρτε τη, μη σας νοιάζει, μπορεί να είναι καινούρια, να μη την ξέρει κανείς, αλλά δε πειράζει» και πήραν μιαν άλλη που ήταν πιο γνωστή. Και είναι λογικό.

 

 

Ποια ήταν αυτή η ταινία;

Δεν ξέρω ποια ήταν. Εμάς μας έδωσαν μια σκηνή, μας είπαν ότι είναι Independent movie, με υψηλά στάνταρ, ότι δεν πρόκειται για ταινία block buster αλλά είναι ψαγμένη, ποιοτική, αλλά είναι και σε τεράστιο επίπεδο, δηλαδή δεν είναι απλά «ανεξάρτητη». Μόνο αυτό μας είχαν πει και τη σκηνή. Δεν έμαθα ποτέ ποιά ήταν αυτή η ταινία.

 

Ας πούμε κάτι και για το ρόλο σας εδώ στην «Ποντικοπαγίδα».

Μ’ αρέσει πάρα πολύ ο ρόλος μου εδώ. Είναι ένα περίεργο «τρένο»- έτσι τη χαρακτηρίζω- με παρά πολλές διαστάσεις, διαφοροποιήσεις και ο χαρακτήρας έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω παραπάνω λόγω του ότι δε μας επιτρέπεται λόγω της Αγκάθα Κρίστυ, «θα μου θυμώσει», γιατί αν πούμε παραπάνω, μετά προδίδονται πράγματα.

 

Η «Ποντικοπαγίδα» είναι αστυνομικό έργο. Σας έχουμε δει και σε κωμωδίες. Τι προτιμάτε;

Το αστείο είναι ότι η κλίση μου, αυτό που μου έρχεται πιο εύκολο είναι το δράμα και δεν το ξέρει κανείς. Το ξέρουν οι συμμαθητές μου στο Εθνικό και οι υπέροχοι δάσκαλοί μου και οι συμμαθητές. Δε νομίζω ότι ποτέ πίστεψε άνθρωπος ότι εγώ θα κάνω κωμωδία, γιατί ήμουν τελείως του δραματικού. Ο ρόλος στο «Singles» προέκυψε μετά από παρά πολύ δουλειά δική μου πάνω στην τέχνη μου, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο κόσμος - εγώ κάνω τόσα χρόνια θέατρο, εκατό χρόνια θέατρο έκανα πριν το Singles, δραματικούς ρόλους κτλ.-δεν μπορεί να με σκεφτεί σε άλλο εκτός από κωμικό ρόλο και αυτό με δυσκολεύει πολύ. Και για μένα είναι μεγάλο δράμα αυτό γιατί αγαπώ το δράμα. Βέβαια αγαπώ και την κωμωδία, αλλά είναι σα να μου αποκλείεις κάτι.  Πώς υπάρχουν τα γλυκά και τα αλμυρά στο φαγητό;  είναι σαν να μου αποκλείεις μια ολόκληρη μερίδα την οποία εγώ λατρεύω. Εν τω μεταξύ με κάνει έξαλλη αυτό, γιατί δεν θα το ξέραμε ποτέ πόσο μεγάλη και ως δραματική ηθοποιός είναι η Μαρία Καβογιάννη αν δεν βρισκόταν ο Παπακαλιάτης να της δώσει το δραματικό ρόλο για να δούμε πόσο μεγάλη είναι όπως ήταν στην κωμωδία Θυμώνω που δεν το σκέφτονται. Έχω λατρεία και στο δράμα, και στα αστυνομικά, σε όλα και είναι και ένα παράπονό μου αυτό, που δεν έχω προτάσεις για δραματικούς ρόλους που λατρεύω, άσχετα αν λατρεύω και την κωμωδία.

 

 

Τηλεοπτικά θα σας δούμε κάπου;

Ελπίζω. Δεν ξέρει ακόμη ο καλλιτεχνικός κόσμος ότι είμαι εδώ, διαθέσιμη και ότι έχω επιστρέψει. Θα προσπαθήσω να κάνω κάποιες κινήσεις μπας και το καταλάβει, ώστε να ξέρουν ότι υπάρχω για να μπορέσουν να μου προτείνουν, γιατί γίνονται πολλά πράγματα. Αλλά ακόμη δεν το ξέρουν, οπότε δεν έχω πρόταση. Εννοείται πως αν είναι κάτι καλό θα το κάνω στην τηλεόραση και περιμένω με μεγάλη χαρά και προσμονή,

 

Κάποιο σίριαλ που προτιμάτε;

Έχω δει λίγα για να σου πω ποιό προτιμώ, αν και έχω δει κάποια. Αλλά γενικά είναι πολύ καλές σειρές. Γίνονται πολύ ωραία πράγματα. Τώρα βλέπεις ότι γίνονται πιο πολλά από παλιά, οπότε νομίζω ότι θα ήθελα να είμαι σε αρκετά πράγματα. Βάσει να είναι κάποιος ρόλος που να έχει ένα ενδιαφέρον πρόκλησης για μένα.

 

Η Σάνυ Χατζηαργύρη θα βρίσκεται στο θέατρο «Κολοσσαίον» της Θεσσαλονίκης με την «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστυ έως τις 7/1.