Κριτική για την παράσταση: Άλλος για Survivor!

Ποιος λοιπόν ενδιαφέρεται για τα ριάλιτυ; Και δη για τα ριάλιτυ επιβίωσης, τύπου Survivor (Σαρβάιβορ). Νομίζω ότι ενδιαφέρεται πολύς κόσμος. Έτσι, είναι ένα πρώτης τάξεως θέμα για «ανέβασμα» μιας επιθεώρησης με αυτό το θέμα αλλά και πολλά ακόμη, που προστίθενται στο συνονθύλευμα των επιθεωρήσεων του Μάρκου Σεφερλή χωρίς να έχουν και πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί οι σκηνές μιας επιθεώρησης κατά κανόνα διαφέρουν ως προς το θέμα, αλλά πρέπει να κρατούν μια γενική κοινή γραμμή, την οποία δεν ακολουθεί εδώ ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Μάρκος Σεφερλής, ο οποίος συνεργάστηκε στα κείμενα με τον Στέλιο Παπαδόπουλο.

Το νούμερο με τον «Ερντογάν» δεν είχε να προσθέσει τίποτα και μάλλον προστέθηκε για να συμπληρώσει την διάρκειά της η παράσταση, αν και, όποιος έχει δει επιθεώρηση του Σεφερλή ξέρει ότι η ώρα συμπληρώνεται από μόνη της, καθώς μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζουν οι άπειροι αυτοσχεδιασμοί του πρωταγωνιστή που πολλές φορές οδηγούν την παράσταση σε πολύ εκτενή διάρκεια που φτάνει τις τρεις ώρες. Επίσης, το νούμερο με το κλαμπ-σουίνγκινγκ, το βρήκα αρκετά ρατσιστικό ως προς κάποιους ανθρώπους που δεν είναι μέσα στα πλαίσια της εννοούμενης κομψότητας, όπως τα θέτει η κάθε κοινωνία και που στις μέρες μας έχουν γίνει πάρα πολύ πιεστικά, πολύ παραπάνω από όλες τις εποχές μαζί. Ακόμη, έχω να προσθέσω, ότι η σκηνή με την κοπέλα που αγκαλιάζει ο υποτιθέμενος σουίνγκερ (Σεφερλής), είναι τραβηγμένη –ας μου επιτραπεί η έκφραση- από τα μαλλιά, και δεν τιμά ούτε την ηθοποιό, ούτε τον συγγραφέα, ούτε τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Το νούμερο με τον γάμο όπου ο Σεφερλής ως πεθερά κατηγορεί την νύφη την ίδια την ημέρα του γάμου, προκαλεί πολύ γέλιο χωρίς να προσβάλλει. Το κοστούμι του Σεφερλη ως πεθερά είναι θεϊκό…

Τέλος, ο γνωστός τύπος, «ο γιος» που υποδύεται ο Σεφερλής σχεδόν σε κάθε του επιθεώρηση, μεγάλωσε αλλά δεν ωρίμασε. Έτσι, ρωτάει και ξαναρωτάει τα ίδια πράγματα στον πατέρα του που υποδύεται πολύ πειστικά ο Θοδωρής Ρωμανίδης και τον τιμάει το γεγονός ότι ενώ παίζει έναν τόσο κωμικό ρόλο και στέκεται απέναντι σε έναν τόσο κωμικό ηθοποιό όσο είναι ο Σεφερλής, δεν ξεφεύγει ούτε μια στιγμή όπως άλλοι συνάδελφοί του και μένει πάντα στα πλαίσια του ρόλου.

Η εισαγωγή και η επίλογος είναι ουσιαστικά οι δύο σκηνές που ανταποκρίνονται στον τίτλο της επιθεώρησης, μιας και εκεί σχολιάζονται εκτενώς όλοι οι παίκτες του Survivor του «ΣΚΑΪ» του 2017. Φυσικά έπρεπε να βλέπεις την εκπομπή για να μπορείς να γελάσεις με τη συγκεκριμένη σκηνή, καθώς τα σχόλια ανέφεραν παίκτες και κινήσεις που έκαναν στην εκπομπή με την οποία το κοινό έπρεπε να είναι αρκετά εξοικειωμένο. Αν το έβλεπε κάποιος όχι και τόσο φανατικός της εκπομπής αυτής, όπως ο γράφων, δεν θα γελούσε σε πολλά σημεία της εισαγωγής, η οποία «τράβηξε» πάρα πολύ σε χρόνο όπως σχεδόν όλες οι εισαγωγές (ή αλλιώς ουβερτούρες) σε επιθεωρήσεις του Σεφερλή παρόλο που δεν υπήρχε λόγος.

Από υποκριτικής απόψεως, ο Μάρκος Σεφερλής έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, όπως πάντα, αν και στην συγκεκριμένη ημέρα φαινόταν μια μικρή κούραση, η οποία δεν μπορεί να καταλογιστεί επ’ουδενί στον ηθοποιό όσον αφορά στην υποκριτική του δεινότητα. Η ζωντάνια του σε συνδυασμό με την πίστη στο ταλέντο του και την αφοσίωση στην καλοπέραση του θεατή, συνθέτουν μια παράσταση που είναι, αν μη τι άλλο, απόλυτα επαγγελματική. Ο ίδιος παίζει, τραγουδάει, χορεύει –αυτή τη φορά όχι όσο σε άλλες επιθεωρήσεις του- και ξεσηκώνει το κοινό που τον ακολουθεί φανατικά.

Ως συμπρωταγωνιστής και χρόνια συνεργάτης, ο Γιάννης Καπετάνιος, έγινε πάλι τα πάντα. Σύζυγος του σουίνγκερ, κυβερνητικός εκπρόσωπος (η μόνη σκηνή που εμφανίζεται ως άνδρας), και Σπαλιάρας στην εισαγωγή της επιθεώρησης, στην σκηνή του Σαρβάιβορ. Σωστός επαγγελματίας και αυτός, αν και έχει κουράσει κάπως με τις συνεχόμενες επαναλήψεις των ρόλων που υποδύεται στις επιθεωρήσεις του Σεφερλή όπου παίζει τα τελευταία χρόνια.

Ο κ. Θοδωρής Ρωμανίδης, στον οποίο αναφέρθηκα και πιο πάνω, ο άλλος συχνός συνεργάτης του Σεφερλή, άρεσε στο νούμερο του παλιού Πασοκτσή αλλά και ως πατέρας του «χαζού» γιου, που υποδύεται ο Σεφερλής.

Η Έλενα Τζαβαλιά πρωταγωνίστησε σε αρκετές σκηνές και πάλι μας έδειξε τα ουκ ολίγα σωματικά της προσόντα, τα οποία όμως δεν τη βοηθούν ιδιαίτερα, καθώς δεν χρειάζεται τέτοια ενίσχυση. Γνωστή ηθοποιός με ταλέντο που όμως οι συγκεκριμένοι ρόλοι της ομορφούλας, ακόμη κι όταν υποδύεται την μαμά της νύφης, την μειώνουν υποκριτικά.

Ο Αντώνης Βλάσσης άρεσε πολύ ως παίκτης του Σαρβάιβορ. Πήρε μέρος και στο νούμερο του σουίνγκινγκ, αλλά χωρίς λόγια. Γενικά όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί θεωρώ πως χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την εισαγωγή του έργου, την πρώτη ώρα, καθώς έπρεπε να ενσαρκώσουν τους παίκτες του Σαρβάιβορ. Οι Βασιλική Αγγελή, Γιάννης Παπαευθυμίου, Ανάργυρος Βαζαίος, Ηλίας Παπακωνσταντίνου, Χριστιάνα Κριεζή, Γιάννης Αγριόμαλλος, έφεραν εις πέρας τους ρόλους που τους ανατέθηκαν.

Όσον αφορά στα κοστούμια, η Σίλια Δεμίρη ξεπέρασε τον εαυτό της, καθώς το κοστούμι του Μάρκου Σεφερλή ως «πεταχτούλα» πεθερά έκανε θραύση. Είχε πολύ φαντασία και θύμιζε κοστούμια παλιών επιθεωρήσεων, από εκείνες που προκαλούσαν το γέλιο ή τον θαυμασμό μόνο με την εμφάνιση του ηθοποιού. Τα σκηνικά της Δέσποινας Βολίδη δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Ήταν φτωχά, με φαεινή εξαίρεση την κούκλα «φίδι» που θεωρείτο ένας από του παίκτες του Σαρβάιβορ και τα σκηνικά στη σκηνή του «Ερνογάν». Βρήκα ευφυέστατη την ιδέα του φιδιού να κουνιέται στον ρυθμό της μουσικής επί σκηνής πριν ακόμη αρχίσει το έργο, γιατί ως γνωστόν, το κοινό του Μάρκου Σεφερλή αποτελείται και από παιδιά, τα οποία θα πρέπει να χάρηκαν πολύ με το συγκεκριμένο εύρημα.

Η μουσική επιμέλεια ήταν τέλεια, τα τραγούδια ταίριαζαν απόλυτα στην παράσταση και τα βρήκα πολύ μελωδικά. Το μακιγιάζ της Βάσιας Λυμπεροπούλου περιοριζόταν στην μεταμόρφωση άντρα σε γυναίκα. Οι χορογραφίες του Αντώνη Βλάσση ήταν πολύ εμπνευσμένες και το μπαλέτο χόρευε με ένταση και δύναμη. Οι φωτισμοί του Κώστα Δεληγιάννη δεν προσέδιδαν κάτι ιδιαίτερο. Δεν πρέπει να φωτίζεται τόσο η πλατεία γιατί χαλάει τη μαγεία του θεάτρου. Ο ήχος του Δημήτρη Σεφερλή ήταν αυτός που έπρεπε, η ένταση πολύ σωστή, ακόμη και στα τραγούδια, χωρίς να ξεκουφαίνει τον κόσμο, όπως συμβαίνει σε άλλες κωμωδίες.

Όσον αφορά στη σκηνοθεσία, ο Μάρκος Σεφερλής τόνισε κυρίως τους δικούς του ρόλους, με εξαίρεση κάποιους που του «έκλεψαν την παράσταση», όπως ο Αντώνης Βαζαίος στην εισαγωγή. Βέβαια, πέραν αυτού, το εύρημα της κούκλας φιδιού, του παίκτη που κυκλοφορούσε με δεμένα πόδια, της πεθεράς με το απίθανο κοστούμι, δηλώνουν την μεγάλη φαντασία του κ. Σεφερλή, εκτός κάποιων κακών στιγμών με συγκεκριμένο μέλος του θιάσου.

Υ.Γ. Η απόλυτη απαγόρευση με τις φωτογραφίες την ώρα της παράστασης θα μπορούσε να λείπει, καθώς το κοινό αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για επαγγελματική δουλειά και προσπαθεί να κρατήσει κάτι ως ενθύμιο, χωρίς να το μοιραστεί σε άλλους χώρους όπως το ίντερνετ. Θα βοηθούσε αν πωλούνταν τα προγράμματα της παράστασης.

Το θεατρικό έργο «Άλλος για survivor» θα βρίσκεται στο Ράδιο Σίτυ, στη Θεσσαλονίκη έως την Κυριακή 19/11 μέχρι νεωτέρας.

Ε.Β.

19/11/2017